Eenzaamheid is een complex en moeilijk ding. Er is geen eenvoudige oplossing. Die oplossing wordt gelukkig ook niet van ons gevraagd. Wat we wél kunnen doen: de eenzaamheid erkennen en de ander uitnodigen in verbinding. Maar hoe doe je dat? Ik schreef voor het magazine ideaz een aantal ‘gedichten’ als voorbeeld.

ik zie je

Zittend op de bank bij je vrienden
Je wilt iets delen,
maar ervaart de ruimte niet
Je weet de woorden niet
‘Hoe kom ik nu tevoorschijn?
Is het veilig om mijzelf helemaal te laten zien?’
Je verzamelt moed, energie,
maar dan draait het gesprek een andere kant op
De kans is voorbij
‘Laat dan maar
Misschien een volgende keer’

ik ben er

Kom maar met jouw verhaal
Ik wil je ruimte bieden
Ook al kom je niet uit je woorden
Ik blijf bij je
Ik vind het een voorrecht om je te mogen zien
Je stem te mogen horen, jouw gevoel te voelen
Kan ik je helpen door een uitnodiging als deze?
Het spijt me als ik je soms te weinig ruimte geef
Ik ben van harte bereid om dat wel te doen
Dus ik moedig je aan: kom maar
Ik ben er

ik ben er

Zelfs als ik schrik van jouw verhaal
ben ik bereid om dat gevoel te dragen
Het is voor mij belangrijk dat je mens bent
Het maakt het zelfs makkelijker voor mij
om jou te volgen
Je hoeft niet perfect te zijn
En zelfs al zou de waarheid consequenties hebben
Je bent het waard om gekend te zijn
Ik oordeel je niet
En waar ik dat wel deed: dat spijt me

wij zijn er

Hé! Wat leuk dat je hier bent
Onze groep was niet compleet zonder jou
We hebben je er graag bij
Misschien zullen we soms
wat botsen om onze verschillen
Maar dat maakt niet uit
Samen delen we het ongemak
We willen van elkaar leren
Ontdekken wat God jou en mij gegeven heeft
Welkom!

ruimte geven aan eenzaamheid

Eenzaamheid kent vele vormen. De één voelt zich eenzaam in zijn of haar functie.* Misschien puur omdat hij de enige lijkt te zijn die de problemen werkelijk ziet of begaan is met een bepaalde doelgroep. Of omdat zij eenzaam aan de top staat en een vader- of moederfiguur ontbreekt.  Een ander heeft wel vrienden, maar weet eigenlijk geen verbinding te maken met zichzelf. Er zijn emoties, verlangens en gedachten die gevoeld, gezien en gehoord willen worden. Deze worden echter weggestopt en krijgen geen ruimte. Weer een ander verlangt er vooral naar om bij een groep te horen, maar twijfelt of hij nog welkom is als hij zich niet meer aanpast. Kortgezegd: eenzaamheid is complex en kunnen of hoeven we niet zomaar op te lossen. Toch staan we niet machteloos en kunnen we bijdragen aan verbinding. Een aantal tips: